Ken je dat liedje van Joni Mitchell uit de titel hierboven? Daarin staat een waarheid als een koe: "Don't it always seem to go, that you don't know what you've got till it's gone". Een torenhoog cliché, maar wel eentje dat kan tellen. In het liedje gaat het over haar man die plots op een dag verdween met de noorderzon (in dit geval in een gele taxi). De Engelsen hebben nog een ander spreekwoord, dat de hele situatie nog beter schetst: "Better the Devil You Know" : je mag dan al pech hebben en met verkeerde vrienden of relaties in de knoop liggen, maar pas op want het kan allemaal nog slechter!
Waarom ik daarover begin? Eigenlijk weet ik het zelf niet zo goed. Soms kruipt er een zwarte gedachte in mijn hersenen en denk ik dat het leven beter kan. Dat ik mijn tijd verdoe met nutteloze dingen. Dat ik wat minder zou moeten werken en wat meer tijd aan mezelf besteden. Maar als ik dan dieper nadenk, kom ik steeds weer tot de vaststelling dat ik dat extra werk best leuk vind. Dat die nutteloze dingen mij veel plezier schenken. En dat ik blij mag zijn met wat ik heb, want heel wat mensen (95% van de aardbol?) hebben nog nooit gedaan wat ik allemaal deed: zwemmen met dolfijnen, pistache-ijs eten in Mumbai, elke avond voldaan gaan slapen met naast mij een droom van een vrouw...
Ik ben blij dat ik weet wat ik heb, want ik zou het voor geen geld willen missen
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten